وقتی بچه ها مضطرب هستند، طبیعی است که بخواهیم به آنها کمک کنیم احساس بهتری داشته باشند. اما با تلاش برای محافظت از کودکان در برابر چیزهایی که آنها را ناراحت می کند، به طور تصادفی می توانید اضطراب را بدتر کنید. بهترین راه برای کمک به کودکان برای غلبه بر اضطراب این است که به آنها بیاموزیم که با اضطراب در زمان بروز آن مقابله کنند. با تمرین، اضطراب کمتری خواهند داشت.
وقتی کودک در موقعیتی ناراحت کننده ناراحت می شود و والدینش او را از آن شرایط خارج می کنند، می آموزند که ناراحتی راه خوبی برای مقابله است. در عوض، برای والدین مفید است که به بچه ها بفهمانند که خوب خواهند شد، حتی اگر می ترسند. شما نمی توانید به فرزندتان قول بدهید که هیچ اتفاق بدی نخواهد افتاد. اما می توانید ابراز اطمینان کنید که آنها می توانند با ترس های خود روبرو شوند و با گذشت زمان کمتر احساس ترس کنند.
شما می توانید بدون موافقت با ترس های فرزندتان، همدلی خود را نشان دهید. برای مثال، ممکن است بگویید: «می‌دانم که از گرفتن این عکس می‌ترسی. ترسیدن اشکالی ندارد. شما می توانید از آن عبور کنید، و من به شما کمک خواهم کرد.» معمولاً اجتناب از سؤالات اصلی مفید است («آیا نگران آزمون فردا هستید؟»). در عوض، سؤالات باز بپرسید (“در مورد آزمون فردا چه احساسی دارید؟”). می توانید از لحن صدا و زبان بدن خود استفاده کنید تا به کودک خود نشان دهید که آرام هستید، که می تواند به او نیز کمک کند آرام بماند.
والدین همچنین می توانند با پرت کردن حواس بچه ها قبل از چیزی که ممکن است ناراحت کننده باشد، مانند قرار ملاقات با پزشک، کمک کنند. گاهی اوقات صحبت کردن با فرزندتان در مورد اتفاقاتی که ممکن است در صورت تحقق ترس او رخ دهد کمک می کند. آنها چه کار خواهند کرد؟ از چه کسی کمک می خواهند؟ داشتن یک برنامه می تواند اضطراب را آرام کند.
در نهایت، والدین می‌توانند روش‌های سالم مدیریت اضطراب را الگوبرداری کنند. والدین نیز مضطرب می شوند، و این اشکالی ندارد! هدف این است که به کودک خود نشان دهید که اضطراب طبیعی است و لازم نیست مشکل بزرگی باشد.
هنگامی که کودکان به طور مزمن مضطرب هستند، حتی خوش‌نیت‌ترین والدین نیز که نمی‌خواهند کودک رنج بکشد، در واقع می‌تواند اضطراب کودک را بدتر کند. این زمانی اتفاق می افتد که والدین سعی می کنند بچه ها را از ترس آنها محافظت کنند. در اینجا نکاتی برای کمک به کودکان برای فرار از چرخه اضطراب آورده شده است.
1. هدف از بین بردن اضطراب نیست، بلکه کمک به کودک برای مدیریت آن است.
هیچ یک از ما دوست نداریم کودکی را ناراضی ببینیم، اما بهترین راه برای کمک به کودکان برای غلبه بر اضطراب این نیست که عوامل استرس زا را از بین ببریم. این به آنها کمک می کند تا بیاموزند اضطراب خود را تحمل کنند و تا آنجا که می توانند عملکرد خوبی داشته باشند، حتی زمانی که مضطرب هستند. و به عنوان محصول جانبی آن، اضطراب با گذشت زمان کاهش می یابد.
2. از چیزهایی که کودک را مضطرب می کنند اجتناب نکنید.
کمک به کودکان برای اجتناب از چیزهایی که از آنها می ترسند، در کوتاه مدت احساس بهتری در آنها ایجاد می کند، اما در دراز مدت اضطراب را تقویت می کند. بیایید بگوییم کودکی در یک موقعیت ناراحت کننده ناراحت می شود و شروع به گریه می کند – نه برای دستکاری، بلکه فقط به این دلیل که این احساس را دارد. اگر والدین آنها را از آنجا بیرون کنند یا چیزی را که از آن می ترسند حذف کنند، کودک آن مکانیسم مقابله را یاد گرفته است. و این چرخه پتانسیل تکرار خود را دارد.
3. انتظارات مثبت – اما واقع بینانه – را بیان کنید.
نمی‌توانید به کودک قول دهید که ترس‌هایش غیرواقعی هستند – اینکه در امتحان مردود نشوند، از اسکیت روی یخ لذت ببرند، یا کودک دیگری در حین نمایش و گفتن به او نخندد. اما می توانید اطمینان داشته باشید که آنها خوب خواهند بود، که می توانند آن را مدیریت کنند. و می توانید به آنها اطلاع دهید که با مواجه شدن با این ترس ها، سطح اضطراب به مرور زمان کاهش می یابد. این به آنها اطمینان می دهد که انتظارات شما واقع بینانه است و از آنها نمی خواهید کاری را انجام دهند که از عهده آنها بر نمی آیند.
4. به احساسات آنها احترام بگذارید، اما به آنها قدرت ندهید.
درک این نکته مهم است که اعتبار سنجی همیشه به معنای توافق نیست. بنابراین، اگر کودکی از رفتن به پزشک وحشت دارد زیرا قرار است برای واکسن تزریق شود، نمی‌خواهید این ترس‌ها را کم اهمیت جلوه دهید، اما همچنین نمی‌خواهید آنها را تقویت کنید. شما می خواهید گوش کنید و همدل باشید، به آنها کمک کنید بفهمند در مورد چه چیزی مضطرب هستند، و آنها را تشویق کنید که احساس کنند می توانند با ترس های خود روبرو شوند. پیامی که می‌خواهید بفرستید این است: «می‌دانم می‌ترسی، و این اشکالی ندارد، و من اینجا هستم، و می‌خواهم به شما کمک کنم تا از این مشکل عبور کنید.»
5. سوالات اصلی نپرسید.
فرزندتان را تشویق کنید تا در مورد احساساتش صحبت کند، اما سعی کنید سوالات اصلی نپرسید: «آیا در مورد امتحان بزرگ مضطرب هستید؟ آیا نگران نمایشگاه علمی هستید؟» برای جلوگیری از تغذیه چرخه اضطراب، فقط سؤالات باز بپرسید: “در مورد نمایشگاه علمی چه احساسی دارید؟”
6. ترس های کودک را تقویت نکنید.
کاری که نمی خواهید انجام دهید این است که با لحن صدا یا زبان بدن خود بگویید: “شاید این چیزی است که باید از آن بترسید.” فرض کنید یک کودک تجربه منفی با یک سگ داشته است. دفعه بعد که آنها در اطراف یک سگ قرار می گیرند، ممکن است نگران باشید که آنها چگونه پاسخ می دهند، و ممکن است ناخواسته پیامی بفرستید که آنها در واقع باید نگران باشند.
7. کودک را تشویق کنید تا اضطراب خود را تحمل کند.
به فرزندتان اجازه دهید بداند که از کاری که برای تحمل اضطراب برای انجام کاری که می‌خواهد یا باید انجام دهد، قدردانی می‌کنید. این واقعاً آنها را تشویق می کند که در زندگی مشارکت کنند و اجازه دهند که اضطراب منحنی طبیعی خود را بگیرد. ما آن را “منحنی عادت” می نامیم. این بدان معنی است که با ادامه تماس او با عامل استرس زا به مرور زمان کاهش می یابد. ممکن است به صفر نرسد، ممکن است به همان سرعتی که شما می‌خواهید کاهش پیدا نکند، اما اینگونه است که بر ترس‌های خود غلبه می‌کنیم.
8. سعی کنید دوره پیش بینی را کوتاه نگه دارید.
وقتی از چیزی می ترسیم، سخت ترین زمان واقعاً قبل از انجام آن است. بنابراین قانون کلی دیگر برای والدین این است که واقعاً سعی کنند دوره پیش بینی را حذف یا کاهش دهند. اگر کودکی از رفتن به وقت پزشک عصبی است، نمی‌خواهید دو ساعت قبل از رفتن در مورد آن بحث کنید. این احتمالاً فرزند شما را بیشتر مورد توجه قرار می دهد. بنابراین فقط سعی کنید آن دوره را به حداقل برسانید.
9. با کودک به همه چیز فکر کنید.
گاهی اوقات صحبت در مورد اینکه اگر ترس کودک محقق شود چه اتفاقی می‌افتد کمک می‌کند – چگونه با آن کنار بیایند؟ کودکی که نگران جدایی از والدین خود است ممکن است نگران این باشد که اگر والدینی برای بردن آنها نیایند چه اتفاقی می افتد. بنابراین ما در مورد آن صحبت می کنیم. اگر مادرتان در پایان تمرین فوتبال نیاید، چه کار می کنید؟ “خب من به مربی می گویم که مادرم اینجا نیست.” و به نظر شما مربی چه خواهد کرد؟ “خب او به مامانم زنگ می زد. یا با من منتظر می ماند.» کودکی که می ترسد ممکن است غریبه ای برای بردن او فرستاده شود، می تواند کلمه رمزی از والدین خود داشته باشد که هرکسی که فرستاده است می داند. برای برخی از بچه ها، داشتن یک برنامه می تواند عدم اطمینان را به روشی سالم و موثر کاهش دهد.
10. سعی کنید راه های سالم مدیریت اضطراب را مدل کنید.
راه‌های متعددی وجود دارد که می‌توانید به بچه‌ها در کنترل اضطراب کمک کنید و به آنها اجازه دهید ببینند خودتان چگونه با اضطراب کنار می‌آیید. بچه‌ها فهیم هستند و اگر آن را قبول کنند